03.10.2023
Mircea Cărtărescu, Solenoïde, p614
Als er geen dromen waren geweest, zouden we nooit geweten hebben dat we een ziel bezitten. De echte, concrete, tastbare wereld zou het enige zijn geweest wat bestond, de enige ons toegestane droom, niet in staat zichzelf als droom te herkennen. We twijfelen eraan omdat we dromen. We zien haar voor wat ze is - een sinistere gevangenis voor de geest - alleen omdat we, door 's nachts onze ogen te sluiten, steeds ontwaken aan gene zijde van onze oogleden. Het is als het maken van reizen die je ogen en geest openen, als de vlucht van een vogel die ver verwijderde streken van boven ziet. Jouw dorp is niet het enige op aarde en is niet de navel van de wereld. Dromen zijn landkaarten waarop de uitgestrekte gebieden van ons innerlijke bestaan zijn afgebeeld. Het zijn werelden met een extra dimensie ten opzichte van die van alledag, en vooral ten opzichte van onze hersenen, die nieuwe landschappen bereizen zonder ze te begrijpen.