03.11.2025
Zo het me ooit mocht gebeuren dat mijn levensonderhoud dermate verzekerd is dat ik onbekommerd zou kunnen schrijven en publiceren, weet ik dat ik heimwee zou hebben naar dit onzekere leven waarin ik amper schrijf en niet publiceer. Ik zou heimwee hebben, niet alleen omdat dat gefrustreerde leven dan voorbij zou zijn, een leven dat ik niet meer zou hebben, maar ook omdat in ieder soort leven een eigen kwaliteit en een bijzonder genot schuilt, en wanneer men overgaat naar een ander leven, ook al is dat beter, is dat bijzondere genot minder aangenaam, die eigen kwaliteit minder goed, houden ze op te bestaan, hetgeen men ervaart als een gemis.
(Fernando Pessoa, Het boek der rusteloosheid, p182)