Bernard Dewulf, 2020

Ooit heb ik enkele gedichten geschreven over de slapende geliefde. Daar komt deze strofe in voor:

Woont daar iemand die bestaat

als zij zich sluit? Alles is

zo denkbaar in dit hoofd, ik

raak er niet in en niet uit.

Ik moest aan die regels denken toen ik zat te kijken naar de schetsboeken van Stefan Serneels. 'Alles is zo denkbaar in dit hoofd', de zin zou toepasbaar kunnen zijn op dit werk.

(lees meer...)

Het mag pijn doen

Eric Min, 2017

Hoe verhoudt een beeldend kunstenaar zich tot een omgeving ? Hij kan erin wonen - dan noemen we die plek een huis. Hij kan ze naar zijn hand zetten en transformeren tot een kunstwerk, ze naar eigen goeddunken inrichten of er elementen uit overnemen. In zijn verbeelding is immers alles mogelijk. De ruimte die hij afbeeldt of oproept kan filmisch zijn - dan is zij de evocatie van het decor waarin een intrige zich afspeelt - of uitsluitend in zijn herinnering bestaan, als de plaats die hem zag opgroeien. En is ook het witte blad van de tekenaar geen ruimte die moet ingenomen worden, door vormen uit te kiezen en te beslissen hoe ze in het vlak worden geschikt ?

(lees meer...)

The Everyday Supernatural

Fernand Haerden, 2014

Ook in het werk van Stefan Serneels (1968) gaat het in feite om verbrijzelingen van gebeurtenissen, om fragmenten van feiten, niet als fragment geboren, maar dat wel mettertijd geworden onder de hand van de kunstenaar. Aan dit werk gaat immers een wereld vooraf. Zo leveren filmsequenties, stills, foto`s en strips hem vaak de basisideeën, die hij in zuivere potloodtekeningen, gemengde Indische-inkt- tekeningen of sinds kort in acrylwerken met een afstandelijk groen of blauw coloriet, uitwerkt, uitzuivert, naar zijn wil plooit. Ze komen al uit een fictieve wereld, die beelden, evenwel op de echte geënt, en nu maakt Stefan Serneels ze nog eens deelgenoot van zijn artistieke gedachtegoed.

(lees meer...)

Stefan Serneels of de verkruimelde Proustiaanse Madeleine

Floris Dehantschutter, 2013

De labyrintische wereld van Stefan Serneels (º1968) bevindt zich op het afgemeten snijvlak van demonische deconstructie en arcadische (re-)constructie. Naast dit spanningsveld van vernietigen en opbouwen kenmerkt zijn oeuvre zich door een constante zoektocht naar onze condition-humaine. Voornamelijk de beperktheid van het armzalig menselijk gewroet en gewoel in een onzinnig verworden werkelijkheid vallen op. Deze pandemonische tekenvruchten ontspruiten uit een geest van iemand die gekweld lijkt te zijn door het zijn eigen spiegelbeeld.

(lees meer...)

Het mag pijn doen
Korte blik op het werk van Stefan Serneels

Van de Vel Matthias, 2007

Het mysterieuze oeuvre van de Belgische kunstenaar Stefan Serneels belicht hoe het alledaagse leven ondanks zijn herkenbaarheid op een hoogstpersoonlijke manier ervaren wordt, als in de eenzaamheid van de waanzin. In zijn tekeningen en schilderijen suggereert Serneels bijvoorbeeld, door het ongewone verband waarin hij op zich ordinaire zaken bij elkaar plaatst, een onbekende individuele beleving.

(lees meer...)

Stefan Serneels, Aarschot, 2005

Ons huiselijke leven is behangen en gestoffeerd met patronen en tekeningen, met tekens, met logo's, met ornamenten. We proppen onze woonst vol met media en objecten zodat het onze materiële persoonlijkheid wordt. Het huis is onze ruimtelijke ziel, die dient als een cocon waar we ons in terug kunnen trekken van de buitenwereld.

(lees meer...)